3.14

Όχι, δεν είναι κάποια τιμή. Είναι η αρχή του 'π'.

Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που με δυσκολία θυμάμαι ακόμα κι αυτά τα πρώτα τρία ψηφία. Με δυσκολία θυμάμαι σε τι αντιστοιχούν... (ντρέπομαι λίγο, αλλά τι να κάνω... αφού δεν το 'χω!)

Ως άσχετη λοιπόν, είναι φυσικό να αντιμετωπίζω με θαυμασμό όλους εκείνους που, όχι απλά ξέρουν τι σημαίνει και μπορούν να το εφαρμόσουν, αλλά μπορούν να θυμηθούν περισσότερα ψηφία. Όταν λέω περισσότερα, εννοώ πολλά! Πάρα πολλά! Τόσα πολλά που πονάει το κεφάλι μου μόνο που το σκέφτομαι!

Το παγκόσμιο ρεκόρ απομνημόνευσης ψηφίων του 'π' (ναι, υπάρχει τέτοιο πράγμα), κατέχει ο Ιάπωνας Akira Haraguchi με (κρατηθείτε...) 100,000 ψηφία!

Μέσα στα χρόνια έχουν αναπτυχθεί διάφοροι τρόποι απομνημόνευσης, κυρίως μέσα από κρυπτογραφημένα ποιηματάκια, τα λεγόμενα Piems και η γενική ενασχόληση με το 'αθλημα' ανήκει στην επιστήμη της Piphilology.

Όλα τα σχετικά μπορείτε να τα βρείτε στα παρακάτω λινκς. Μπορείτε ακόμα να διαβάσετε και το πρώτο (φαντάζομαι) Piem απομνημόνευσης στα αρχαία ελληνικά:

http://en.wikipedia.org/wiki/Piphilology
http://en.wikipedia.org/wiki/Pi

Το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών!

Όταν μιλάμε για εξάρτηση από παιχνίδι, εξάρτηση σε σημείο να προτιμάς να κατουρηθείς πάνω σου ή να πεινάς παρά να αφήσεις το χειριστήριο κάτω, μάλλον έχουμε στο νου μας το KATAMARI. Το γιαπωνέζικο παιχνίδι που μέχρι τώρα έχει πάρει απίστευτες διαστάσεις με 4 διαφορετικές εκδόσεις (Katamari Damacy, We Love Katamari, Me And My Katamary, Beautiful Katamari) είναι πραγματικά το ωραιότερο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ.

Κι αυτό γιατί, πολύ απλά, είναι ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να παίξεις 82.345.982 ώρες για να βγάλεις άκρη ή να αποκτήσεις τις τρελές ικανότητες, μπορούν να το παίξουν όλοι -από παιδιά μέχρι γέρους-, δεν έχει τον τύπο βίας που κάνει τις μαμάδες να γκρινιάζουν, και έχει ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ πλάκα!

Η πλοκή, ο σχεδιασμός και η μουσική είναι λίγο σουρρεαλιστικά και αμιγώς ιαπωνικά! Στο παιχνίδι, ο χαρακτήρας που παίρνει ο παίκτης, ξεκινάει με ένα μικρό katamari -μια μικρή πολύχρωμη σφαίρα- και αρχίζει να την κυλάει, μαζεύοντας ότι υπάρχει στο διάβα του. Στην αρχή μικρά πράγματα όπως τσίχλες ή τσιμπιδάκια κάνουν το katamari να μεγαλώνει μέχρι να μπορεί να μαζέψει αυτοκίνητα, σπίτια, ακόμα και ηπείρους! Ύστερα το κάθε katamari μετατρέπεται σε πλανήτη ή αστέρι στον ουρανό.

Οι χαρακτήρες περιλαμβάνουν τον Βασιλιά, την Βασίλισσα και τον Πρίγκηπα του 'Kosmos' και όλα τα ξαδέρφια του (περίπου 40 τον αριθμό).

Χρήσιμες σελίδες για να καταλάβει κανείς περισσότερα για το απίθανο παιχνίδι αυτό, είναι οι παρακάτω:

http://katamari.namco.com/
http://en.wikipedia.org/wiki/Katamari_Damacy
http://en.wikipedia.org/wiki/We_Love_Katamari
http://en.wikipedia.org/wiki/Me_and_my_katamari
http://en.wikipedia.org/wiki/Beautiful_Katamari

Σχετικό forum: http://www.katamariontheweb.com/

Μπορεί επίσης κανείς, να βρει ωραία βίντεο του παιχνιδιού στο Youtube.

Ipecac

Η δισκογραφική εταιρία Ipecac (συν-δημιούργημα του Mike Patton) σε συνεργασία με την UNKL, ξεκινούν φέτος τη δημιουργία μιας σειράς limited figurines με τα σημαντικότερα ονόματα της Ipecac! (Παρακάτω τα σχετικά links)

Ipecac: http://www.ipecac.com/
UNKL: http://www.unklbrand.com/blog/news/get-sick-in-2008/
news: http://www.pitchforkmedia.com/article/news/46669-ipecac-recordings-roster-becomes-toys

Tesseract

Η Yamaha με εκπλήσσει άλλη μια φορά. Όχι τόσο με το Bobby Scooter (που μαζεύει και γίνεται σαν χαρτοφύλακας με ρόδες), αλλά με το υπέροχο Tesseract! Και τα δύο παρουσιάστηκαν στο 40ό Motor Show στο Τόκυο (ααααχ... Τόκυο...).

Μπορείτε να τα δείτε και στο: http://www.yamaha-motor.co.jp/global/motorshow2007/sp/index.html#

Ακόμα πιό συναρπαστικό από τη μηχανή, είναι το πραγματικό tesseract, που σαν σχήμα (όπως θα έλεγε κι ένας από τους αγαπημένους μου τηλεπαρουσιαστές) αγγίζει την τελειότητα... Περισσότερα γιαυτό, στη wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Tesseract

Ο Terry κι εμείς

Εδώ και λίγο καιρό, ακούγονταν φήμες ότι ο Terry Pratchett (Discworld etc) είχε υποστεί εγκεφαλικό.

Για να καθησυχάσει όλους εμάς, έγραψε το παρακάτω κειμενάκι, το οποίο λάβαμε μέσω του Discworld Monthly, του σχετικού newsletter:

"Various people have been enquiring about my health and so this, short of jokes like "at last I can't remember the 60's, so I was there" is how we think the story goes...
As far as we can tell, I had a minor stroke about two years ago. I didn't know it at the time. I was working hard on Wintersmith and then immediately on Making Money and the fact that my typing seemed more erratic than usual I put down to hard work and, not to put too finer point on it, old age creeping on. It was only a couple of months ago that I was thinking about having an MRI scan, mostly because I had just typed a sentence that I couldn't understand!
It appears to have been "one of those things". Frankly, over the years I have suffered from "those things" so often that I might as well check into the Royal Things hospital. The only other effect seems to be slightly more tiredness and less mental alertness at the end of the day.
And that's it. I was astonished to get through the six hour twenty-five minutes signing at Forbidden Planet in London the other week and still be in a shape to go out for a business dinner afterwards, especially since my previous best time of five hours fifty-eight minutes left me hallucinating. Clearly adrenalin is the best medicine. In the longer term, though, there really is going to have to be a reduction in touring. What I will add, though, is that all current commitments including the Australian tour, the UK Discworld Convention next year and the proposed US Discworld Convention in 2009 will be honoured, provided my health is no worse than it is now.
Terry Pratchett"

Σχετική συνέντευξη μπορείτε να βρείτε και στην Daily Mail: http://www.dailymail.co.uk/pages/live/articles/health/healthmain.html?in_article_id=490576&in_page_id=1774

Για όποιον λοιπόν ενδιαφέρεται, το Discworld Convention τον Αύγουστο του 2008 στην Αγγλία, μπορεί να είναι μια από τις τελευταίες μας ευκαιρίες να δούμε από κοντά τον Terry πριν αποφασίσει ότι όλα αυτά τον παραζαλίζουν και να κάτσει σπίτι του να γράφει τα επόμενα βιβλία που θα λατρέψουμε.

Εγώ ευελπιστώ να είμαι εκεί (με ή χωρίς κόκκινο βρακί) και αρκετά βιβλία για υπογραφή! Πληροφορίες για τη συμμετοχή βρίσκονται εδώ: http://www.dwcon.org/

Επιτέλους! Μια απάντηση στο αιώνιο ερώτημα...

...γιατί το χέρι μου μυρίζει 'μεταλλίλα' αφού έχω πιάσει κέρματα ή το μεταλλικό πόμολο κ.ο.κ.;

Από μικρή αηδίαζα φοβερά με αυτή τη μυρωδιά του μετάλλου. Ακόμα και τώρα τρέχω να πλύνω τα χέρια μου αμέσως μόλις ακουμπήσω κάτι μεταλλικό (ναι, είμαι λιγάκι ψυχαναγκαστική).

Νόμιζα ότι αυτήν τη μυρωδιά την προκαλούσε κάποιο στοιχείο του μετάλλου αλλά οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι, "...όχι, δεν βρωμάει το μέταλλο. Βρωμάς εσύ." Επειδή με την επιστήμη έχω τόση σχέση όσο και μια τσιπούρα με ένα ποδήλατο, ορίστε τα links για να διαβάσετε μόνοι σας:

http://www.physorg.com/news82229855.html
http://www.bioedonline.org/news/news.cfm?art=2879

Τί είναι τελικά τα Quasars;

Quasar (kwā'sär): one of a class of blue celestial objects having the appearance of stars when viewed through a telescope and currently believed to be the most distant and most luminous objects in the universe; the name is shortened from quasi-stellar radio source (QSR). Quasars were discovered as the visible counterparts of certain discrete celestial sources of radio waves. Similar starlike objects that do not emit radio waves were subsequently discovered and named quasi-stellar objects (QSOs). Although their visible light is faint, the quasars are optically brighter than the galaxies with which radio sources had been identified before 1963. Before their spectra were studied carefully, it was believed that the quasars were stars in our galaxy. However, the lines in their spectra have enormous red shifts that seem to imply that they are receding from the Milky Way with speeds as great as 95% of the speed of light. Only shifts toward the red end of the spectrum have been observed for quasars; blue-shifted ones that would indicate a quasar approaching our galaxy have not yet been found. If quasars were simply objects being ejected from nearby galaxies at high speeds, and not the distant objects they appear to be, then some would have blue shifts. If Hubble's law for the expansion of the universe is extrapolated to include the quasars, they would be many billion light-years away and consequently as luminous intrinsically as 1,000 galaxies combined. To account for such brilliant light, astronomers believe that quasars are supermassive black holes in galactic nuclei, releasing energy by the accretion of matter through a rotating viscous disk.