Χοληστερίνη, τρανσαμινάσες και άλλα τέτοια αγχωτικά

Δεν πρέπει να είμαι η μόνη που με αγχώνουν όλες αυτές οι λέξεις. (Πιθανόν να μην υπάρχουν καν και να τις κατεβάζουν από το μυαλό τους οι γιατροί για να πάρουν πίσω το αίμα τους επειδή βγάζουνε τα μάτια τους 143 χρόνια στα πανεπιστήμια και μετά δουλεύουν συνέχεια.)

Άνοιξα τον φάκελο με τα αποτελέσματα των αιματολογικών μου εξετάσεων με τέτοια τρομάρα, λες και περίμενα ένα τεράστιο FAILED! με κόκκινα γράμματα. Απ' ότι φαίνεται, όλα τα στοιχεία μου ήταν μέσα στις φυσιολογικές τιμές. Ανακούφιση.

Αυτό που με τρώει είναι ότι, ότι και να λέει το χαρτί για τα τριγλυκερίδιά μου, εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ τώρα. Κι άμα δεν φταίνε αυτά, τι σκατά φταίει; Αν εξαιρέσω το γεγονός ότι έπρεπε να πληρώσω €164 επιπλέον, γιατί κάποια στοιχεία δεν τα κάλυπτε το ταμείο, πέρασα τις εξετάσεις με ιπτάμενα χρώματα (χαρ, χαρ, χαρ flying colours).

Ίσως γιατί (παρά-) σκέφτομαι ότι αν ήμουν χαρακτήρας σε βιβλίο, θα ήμουν δευτερεύων χαρακτήρας. Αν ήμουν χαρακτήρας σε ταινία - σήριαλ, θα ήμουν κομπάρσος στο Extras.

Πρέπει να συνεχίσω να προσπαθώ να διαχωρίζω τη ζωή μέσα στο κεφάλι μου από την πραγματικότητα. Ουφ!