Μήπως να ζητήσω να μου κολλάνε βαρέα;

Εκεί που κάθομαι -σχετικά- ήρεμη και κάνω τη δουλειά μου, τσουπ! εμφανίζεται ο πρώην εργαζόμενος της αφεντικίνας, που έχει την τάση να περνάει από το γραφείο όποτε τον παίρνει από κάτω. Και επειδή το αφεντικό συνήθως λείπει, εκείνος κάθεται εδώ, πίνει τον καφέ που του φτιάχνω με απίστευτα μικρές γουλίτσες, καπνίζει τον καπνό μου και ή κάθεται με σκυμμένο το κεφάλι κι εμένα με πιάνει ένα κάτιτις, ή μου λέει μαλακίες, οπότε με πιάνουν δύο κατιτιά.

Σήμερα ήτανε μάλλον στη manic φάση του μανιοκαταθλιπτικού του κύκλου και είχε όρεξη για κουβέντα. Αυτό σημαίνει ότι μου μιλούσε επί μιάμιση ώρα για τον Καστανέντα ενώ εγώ προσπαθούσα να δουλέψω χωρίς να ακούω και κρατώντας τη γλώσσα μου να μην πω τίποτα (γιατί μετά δεν σκάει ΠΟΤΕ).

Αυτός έκανε τις εξωτερικές εργασίες πριν έρθω εγώ στη δουλειά, μετά ακολούθησε ένα μεγάλο αστέρι, και τώρα πιά χρησιμοποιούμε κούριερ. Ο πρώτος, ας τον πούμε Κ., είναι ξερακιανός με λουκ serial killer. Δεν έτυχε να δουλέψουμε μαζί αλλά τον τρώω στη μάπα όταν περνάει "να πει ένα γεια".

Ο δεύτερος, ας τον πούμε Σ., Ήταν παρανοϊκός με σύνδρομο καταδίωξης. Την ημέρα που παραιτήθηκε από τη δουλειά, μου έλεγε (ουρλιάζοντας) ότι κάποιος του έχει βάλει κοριό στο κινητό του γιατί όταν πίνει τον καφέ του έξω λέει "κακά πράγματα για την κυβέρνηση". Όταν άρχισε να τσιρίζει ότι εγώ του έβαλα τον κοριό, την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια από το γραφείο για έναν καφέ κι άφησα το αφεντικό να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Λίγο καιρό πριν, ο ίδιος άνθρωπος μου έλεγε ότι "η θεωρία της εξέλιξης είναι απλά θεωρία. Γιαυτό την λένε θεωρία. Γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία. Ενώ υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο πολιτισμός των Ίνκας δημιουργήθηκε από εξωγήινες παρουσίες" και μετά συνέχιζε ακάθεκτος με αποσπάσματα του Καστανέντα και άλλα δικά του για να με πείσει για διάφορα (όπως ότι οι γκέι δεν είναι άνθρωποι και ότι υπάρχουν εξωγήινοι στην Αθήνα).

Η αντίδρασή μου ήταν να κοιτάω την οθόνη του υπολογιστή μου, να γνέφω και να κρατάω το στόμα μου σφιχτά κλειστό, αφού τη μια φορά που άρχισα να μιλάω, τον έβρισα, του είπα ότι είναι κρίμα που θα κάνει παιδιά και του απαγόρευσα να μου ξαναμιλήσει για οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με τη δουλειά. Χα! Όπως θα φανταστεί κανείς, δεν αποθαρρύνθηκε καθόλου από το να συνεχίζει να μιλάει, οπότε έκανα το ζζζζζζζζεεεεεννννννννν μου και σκεφτόμουνα πεταλουδίτσες, λουλουδάκια, μικρά σπίτια στο λιβάδι και άλλα τέτοια.

Λες να είναι η δουλειά; Άμα αρχίσω να σας παραθέτω αποσπάσματα από Καστανέντα, φωνάξτε παρακαλώ τους ειδικούς να με χώσουν μέσα.